sábado, 15 de noviembre de 2008

* REGRESO TRAS LA 1ª QUIMIO


Bueno, pues se superó la quimio.

De hecho, se superó la semana pasada. Me la pusieron el 03/11, lunes; el martes me empecé a encontrar como muy cansada y un poquito mareada. Todo se me hacía muy cuesta arriba, parecía que no ibas a llegar a ningún sitio.

El miércoles y el jueves, me los pasé en la cama durmiendo la mayor parte del tiempo, y sufriendo alguna que otra náusea, que no llegó al vómito.

El viernes casi ya estaba recuperada y el sábado y el domingo, casi que no podía dormir, de lo mucho que lo había hecho en los días anteriores.

De vez en cuando todavía me mareo un poquito, pero es muy leve, no sé si tiene relación o no.

También me ha salido alguna llaguita en la boca, pero no sé si es por la quimio.

Y otra cosa que me pasa, es que tengo mucha hambre. Tendré que controlarme, o me voy a poner como un "tonelete".

Mi pelo sigue ahí, estoy esperando a ver cuando empieza a caer, porque caerá, eso ya me lo aseguraron. Por el tipo de quimio, parece que tiene que ser así.

La cuestión es que en la ducha esta mañana, no había ni un pelo, y eso que a mí siempre me cae alguno (unos cuantos).

Esta semana, han operado a mi hermano, y ya me he centrado en él. Le quitaron un quiste de una encía y pobrecito no podía ni comer casi.

En fín, que esta vez le hemos ido a cuidar y a mimar a él. Que se lo merece.

Su operación ha sido por la seguridad social, y he de decir que el día anterior a mi operación(23/09), él tenía cita con el anestesista, y en principio creimos que nuestras operaciones iban a coincidir, y no le llamaron hasta esta semana. O sea, que lo han tenido con el alma en vilo, más de un mes, sin decirle nada, y eso que le habían dicho que lo trataban de "preferente" porque ya llebava un año detrás de ésto y sabiendo que se había de operar.

Nos conformábamos pensando que si no le llamaban para la intervención, era porque no tendría urgencia y no se trataba de nada grave. Pero como nadie te explica nada, sufres dudando de si todo está bien o no.

Le han quitado un quiste bastante grande según nos dijo el doctor. Pero él mismo también nos dijo que todo había ido muy bien.

Ahora ya estaré otra vez "on line", para ir contando evoluciones.





9 comentarios:

María Antonia Valdivielso dijo...

Buenos días, guapa, y bienvenida a la "normalidad" (entendiendo como tal volve a estar on-line):

Todos los síntomas que cuentas son absolutamente normales (al menos yo he pasado por ellos): el mareo, la náusea, el cansancio, las llagas en la boca, el hambre canina... Y, créeme (y lo siento), el pelo se cae. A mí me dijeron que el proceso empezaría a las dos semanas justas y, a los quince días, se materializó. No se le puede hacer nada. No sé si finalmente te lo has cortado o no. Yo no lo hice, para salir del centro capilar igual que entré, pero si estás decidida a llevar pañuelo ayuda cortárselo antes. Seguro que ya sabes lo que te estoy diciendo, porque ya te lo habrán aconsejado.

Estar pendiente de otro ayuda en cierta medida a no pensar tanto en lo tuyo. Aun así, cuídate mucho más de lo que ahora te parece necesario, que después el cuerpo machacado por la quimio pasa factura.

Un abrazo muy fuerte. Seguro que lo de tu hermano no es nada. Dale otro beso de mi parte.

angels blog dijo...

Toñi, guapetona,

gracias, tú siempre estás ahí. Dá gusto escribir, es casi como hablar.

La verdad es que como voy viviendo el día a día, no me planteo mucho las cosas, creo que prefiero el pañuelo, pero no es que sepa muy bien lo que quiero.

Creo que lo prefiero así, porque si me pusiera algo, tendría necesidad de quitármelo. A mí, me agobian hasta las tiritas.

Pero lo cierto es eso, a veces me dá más pereza pensar en ponerme algo o incluso en ir a mirarlo.

Además, mientras no se me cae, parece como si no tuviera que hacerlo.

Pero también te digo que el pañuelo te dá una imagen así "modernilla" que me gusta. Bueno, ahora ya no es muy moderno pero dá igual. Y ya veremos mi gracia para estas cosas.

Pondré una foto de "antes y después"...

Gracias también por mi hermano.

Un beso.

Isabel Franco dijo...

¡Hola guapa!
Seguro que, elijas lo que elijas, estarás estupenda. Me alegro mucho de que te haya ido tan bien, seguro que seguirá siendo así con el resto.
Lo del pelo tiene una explicación, se cae porque la quimio llega hasta la epidermis, en su labor de prevención, y claro, el pelo también se convierte en su 'víctima'.
Pero luego vuelve a crecer, te lo asegura alguien que está ahora comprobándolo. Así que, nada, prepárate para disfrutar durante un tiempo breve de un cuerpo suave y despejado como el de un bebé.
Un abrazo murciano,
Isabel F.
¡Ah! Y me alegro de que tu hermano ya esté bien, seguro que con tus cuidados sale enseguida de todo.

Irisdebrito dijo...

Hola, querida Angels:
Todo lo que vas sintiendo es normal. Y ahora que sabés de que se trata, la próxima sesión va a ser menos angustiante, porque podés manejar los efectos.
Para las úlceras en la boca, es importante usar "magic mouth" 3 veces al día, y no se te hace ninguna.
El pelo, lo que tu querás, mujer. Se va a caer,se cae. Si quieres andar la cabeza desnuda, pues anda!! Que la vida es muy corta. Yo opté por la peluca, pero sólo cuando estaba fuera de casa
Recuerda que cada sesión te va a dar un poco más de fatiga, no luches. Duerme lo que tu cuerpo te pida y cuidáte que de las buenas quedamos pocas!!
Un beso grande,
Iris

angels blog dijo...

Hola Isabel,

pues sí ya sé que me crecerá el pelo, y además, si no he entendido mal, parece que será rizado ¿no?

Con el pelo tieso que yo tengo, como se le ocurra salir rizado, no te quiero ni contar...

La única vez en mi vida que se me ocurrió hacerme una permanente, me la tuvieron que repetir, porque aquello no había manera de que "cogiera".

Bueno, en cuanto al pañuelo, lo decidiré en el último momento. Ni siquiera me he cortado el pelo, pienso que cuando pase, ya lo arreglaré, y entonces tomaré una decisión.

De todos modos, ya lo llevo cortito, o sea que en la próxima visita a la "pelu", me lo cortan un poquito más y en paz.

En cuanto a tí, tienes que animarte un poquito más. Aunque os parezca que no esté, os vigilo de cerca, visito todos los días vuestros blogs, y me parece que tienes que mirar un poquito más "palante" como dices tú, que lo que viene solo puede ser bueno, lo peor ya pasó.

Un beso mediterráneo (así es como un poquito más global),

Àngels.

angels blog dijo...

Buenas Iris, "mi sielo" (así lo pronunciarías tu ¿no?)

Cuando te contesto nunca sé si estás o no, con las diferencias horarias...

Pues sí, un poquito lo que les decía a Toñi e Isabel, voy cumpliendo con el día a día. Como soy la novata, voy tomando lo que veo de vosotras y me lo adapto a lo que siento yo.

El pelo, pues que haga lo que quiera, aquí no se puede prever nada. Yo que espero que caiga, y resulta que en estos días me está cayendo menos que nunca.

En cuanto a descansar, el oso Yogi no es nadie a mi lado...

En cuanto a cuidarme, ni os cuento. Mis suegros han estado a punto de cancelar un viaje por estar conmigo en mi segunda sesión, y me he tenido que poner muy seria.
Pero para asegurarse de que no teníamos que hacer ningún esfuerzo, me han dejado la comida hecha para toda la semana que viene. O sea, que me van a cuidar hasta en la distancia.

Y bueno, a esperar lo que venga...

Un abrazo y cuídate tu también.

Àngels.

Anónimo dijo...

HOLA ANGELS QUE Tal mira em dic doris hi entrat en el teu blog perque conec a la Dulòs que els seu blog es diu sisinmispechos i he vist que has comenÇat ha fer la quimio sigues valenta com ets perque la quimio et dirè HO QUE VA DIR LA ENCARNA DE AZUCAR MORENO BENDITO VENENO QUE NOS CURA Y ES CERT. Tira palante como lo de alicante, ahhn si tens gana menja pero no et passis ehhhh cuqui que luegooooo. BUENO BESOTES DE LA TEVA AMIGA A PARTIR DÁRA DE DORIS AHHH SI VOLS AQUI T ÉNVIO EL MEU CORREU ELECTRONIC jvs_1993@hotmail.com. ESPERO CONTESTA CUQUI ANIMA´T. ADEU

Dulós, 46 años, periodista. dijo...

Hola bonita! Qué casualidad que nos hayan operado el mismo día, verdad? Yo no empiezo la quimio hasta el 25, o sea, el martes de la semana que viene, y estoy un poco angustiada. Pero leyendo tu experiencia, me siento más tranquila, aunque ya sé que a nadie sienta por igual. Te iré leyendo. Cuidate!

Anónimo dijo...

HOLA REINA DEUS PENSÀR AQUESTA NOIA ESTA PER TOTS EL CANTOS JJI JI,ESPERO QUE EL TEU GERMÀ ESTIGUI TAMBÈ MES BE, AH LLEGIN EL TEU BLOG HE VIST QUE PARLEU DE CABELL RESS MIRA ET POSAS UN MUCADOR DE AQUEST XULIS QUE PENJIN PER REDERA O SIGUI QUE SEMBLA QUE PORTIS MELENA, HI HAN ALGUNS MOLT MACOS, HI DESPRÈS PER LA FRED ET POSAS ASOBRA DEL MUCADOR UNA GORRETA DE PUNT DE AQUESTES TANT XULIS PERO AIXO CUANT FASI FRED. JO T´HO DIT PERQUE UNA DE LES MEVES AMIGUES QUE ET VAIG COMENTAR AHIR EN UN EMA-IL HO PORTAVA I LA FEIA MOLT FAHION. TAMBÉ ET VOLDRIA DIR QUE TOTS ELS SINTOMAS A CADA PERSONA ES MANIFESTEN DIFEREN I NO POTS FER CAS PER CADA TIPO DE MALALTIA ES TAMBE DIFERENTA. BUENO SALUDITOS DE LA DE GIRONA