lunes, 24 de noviembre de 2008

* SEGUNDA SESIÓN DE QUIMIOTERAPIA


Pues hoy he pasado por la segunda sesión de quimio.

Primero hemos ido a hacer los análisis, cuyos resultados, hemos tenido que recoger a los 45 minutos.

Esta vez me han pinchado otra vena para no machacar sobre la misma. Lo mismo que la vez anterior, los seis botellines y a chupar un helado mientras me entraba el liquido de la quimio.

Como siempre, me ha acompañado Xavi. Que no me haría mucha falta, porque no te encuentras mal mientras te administran el tratamiento, pero bueno, él quiere venir (supongo que le parece que debe hacerlo).

En la sala a la que vamos, hay varias personas a las que tambien les están aplicando "otras quimios". Normalmente, los que he visto, todos tenían el port-a-cath y además "botellones" de líquidos bastante más grandes que los míos.

Cuando hemos acabado, me ha salido bastante sangre de la zona del pinchazo. Supongo que no presioné demasiado cuando me dijeron"aprieta aquí". Nada de particular. Hemos lavado y hemos presionado más.

Hoy me ha parecido que me encontraba un poquito más mareada que la vez anterior, no sé si es sólo una sensación o tiene su fundamento, pero nada de especial tampoco.

Ahora esperaremos el achuchón, que si es igual que la otra vez, empezaría mañana. Pero igual cambie alguna cosa. Ya lo iremos viendo.

Esta tarde he ido a la "pelu", para que me cortaran a lo "garçon", porque ahora sí que me está cayendo bastante el pelo. Pero tampoco demasiado. Parece que se resiste un poquito. Yo es que siempre he tenido un pelo rebelde, pero pensaba que se referían a otra cosa.

12 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola cuqui ohh que be ja has fet la segona , ves taxan en un calendari que ja quedan menyss, que contenta estic que hagis escrit en el teu blog ja et trobava a faltar. TU PENSA EN POSITIU QUE NO TINDRÀS CAP REACCIÒ. Vinga endevant que tu vales mucho nenaaaaa. ADEU FINS QUE TINGUIS GANES DE PARLAR PER EL TELEFON VALLLL. BESOTES DE LA DE GIRONA

Isabel Franco dijo...

¡Mucho ánimo, Àngels!
Seguro que esta vez es más suave que la anterior, al menos ha desaparecido la falta de experiencia, y eso seguro que te ayuda a pasarlo mejor.
Déjate querer, mujer, y si te quieren acompañar, pues mejor que ir sola. Yo también soy muy independiente, pero ante los altibajos de este trance, opté desde el principio por dejarme querer.
Respecto al pelo ¿qué te voy a decir yo? Pues que, volverá a crecer, y mientras disfruta de tu piel.
Un abrazo y mucha fuerza desde Murcia.
Isabel F

angels blog dijo...

Hola Doris,
Gràcies pels ànims.
Ja hi penso, ja en possitiu, i crec que em va força bé.
De tota manera el tractament fà el seu curs i es ell qui decideix si em reacciona o no. Pero cap problema, aquest 3 ó 4 dies passaràn i llestos.
Peró tot es supera.
Un petó desde Barcelona,

Àngels.

angels blog dijo...

Hola Isabel,

Pues sí, al menos la angustia de como lo pasaría durante la sesión, ya no la he tenido.
Ahora sé que es bastante suave. A ver, que te pinchan, y a mí nunca me ha gustado que me pincharan, creo que soy más cobarde para las cosas pequeñas que para las "gordas".
Y sí, me dejo querer, y tanto. Como para desperdiciarlo ¿Verdad?
En cuanto al pelo, ya crecerá y de momento he pasado por un primera fase, no me he "rapado", sólo lo he cortado muy cortito. Cuando se caiga más, pasaremos a la segunda fase.
Y tú ¿Ya estás a tope?
Un beso y también mucha fuerza desde Barcelona.

Àngels.

Anónimo dijo...

HOLA ANGELS ESPERO QUE ESTIGUIS SUPERANT JA LA RESACA I QUE ESTIGUIS JA SUPER BÉ.ahhh ESTIC VEIEN QUE LA dulòs no escriu res en el seu blog i no se com deu estar havia´m espero que vagi fen. BUENO BESOTES DESDE GIRONA

Soledad Pérez dijo...

Mucho animo Angels, ya conoces de que se trata asi es que ya no hay tanto "susto". Cuando yo iba a las quimios llegaba siempre una hora antes y ayudaba a las enfermeras a acomodar los sitios con sus frazadas y almohadas, me dedicaba a conversar con los que iban llegando en fin las hacia de "auxiliar de vuelo en esta tremenda subidas y bajadas durante las sesiones". Eso me ayudaba mucho. Y cuando me corte el pelo. lo hicieron mis hijos, jugamos a la peluqueria y mi esposo termino por raparme la cabeza, todo era risa pero cuando entre al baño ahi me derrumbe al ver mi cabeza totalmente desnuda de todo lo que siempre nos ha enmarcado el rostro.
Te envio animos amigas. un abrazo fuerte.

PAOLAGOMEZ2 dijo...

holamucho animo siempre debes de pensarpositivoy verasqueno teva a dar duro recuerda que todo estaen la cabeza, y si es mejor que alguien te acompañe para que se pase mas rapido tus horas de quimio.. te deseo mucha fuerza

María Antonia Valdivielso dijo...

Àngels,

Seguro que estás bien guapa con el pelo cortito. Conozco a más de una que llevaba una melena larga y después de comprobar lo bien que le sentaba y lo cómodo que era el pelo corto no se lo ha dejado largo nunca más.

A mí no me dijeron lo del helado. Se ve que cada maestrillo tiene su librillo.

Aunque ahora te pueda parecer mentira, antes de que te des cuenta habrás acabado con lo peor del tratamiento. Yo apenas me puedo creer estar ya en la cuesta abajo. Da la impresión de que no va a llegar nunca, pero llega, y cuando llega es tan bueno que no se puede explicar con palabras. Pienso mucho en ti en estos días.

Dale un beso a Xavi de mi parte por estar ahí. Para ti, mucho ánimo y fuerza.

angels blog dijo...

Hola Soledad y Paloma,

Gracias por vuestros ánimos, con esto de los blogs te crecen los amigos.

Estoy muy contenta, no por la cantidad, sino por la calidad, porque sois todas personas magníficas, se nota.

No sé si esta enfermedad ataca al mismo tipo de gente o la gente se vuelve mejor, pero el personal que he tratado hasta el momento es de excepción.

Y ese momento que queda siempre para dedicarle al que pensamos que lo necesita.

Muchas gracias y un beso muy fuerte.

Àngels.

angels blog dijo...

Hola M. Antonia,

Ya te encontraba a faltar.

Esta sesión ha sido un pelín más durilla. Creo que esto no es matemático, pero ha ido así. Luego lo pondré en el blog.

También me ha durado un poquito más.

He visto tu viaje y también la nota de tu padre (genial). También le diré algo cuando vaya por tu casa.

Todavía estoy un pelín flojilla, pero en cuanto pueda, me pongo.

Un beso y gracias por estar también ahí.

Àngels.

Anónimo dijo...

HOLA ANGELS SOC LA DORIS JA HE VIST QUE AQUETA VEGADA TE A COSTAO UN POQUILLO MAS PERO BUENO AIXO ENTRA DINS ELS CÁLCULS DE LA RECUPERACIÒ, PERO A LA PROXIMA JA SERÁ EL ECUADOR COM DIUEN ESTARÀS A LA MEITAT, PERO BUENO VEIG QUE NO NECESITAS MOLTES FORCES PERQUE VEIG QUE LES TENS EM REFEREIXU ALES PSICOLOGIQUES, I LES FISIQUES TU PALANTE QUE AIXO JA FALTA POQUITO, I LUEGO VIDA NUEVA. VINGA CIDA´T I QUE ET CUIDIN QUE TE LO MERECES. BESITOS DE JOOOOO

Dulós, 46 años, periodista. dijo...

Hola bonica! Avui fa una setmana que em van administrar la primera sesió de quimió i aquest matí encara he tornat a vomitar, tot i que els darrers tres dies les molesties de nàusees i vòmits sols les tinc a estones. Com es troba el teu germà? Espero que estigui millor... I també desitjo que la teva segona sesió de quimio la puguis "torejar" dignament. Et llegiré. M'ajudes molt. Petons de tot cor.